DEMOSTHENES

I.

DEMOSTHENES

civis Atheniensis, Graecorum omnium orator longe eloquentissimus, patre cultellario Demosthene, ex matre Cleobula natus, triennio post Aristotelem, uno Anno ante 100. Olymp. Dionys. Halicarn. Dempoplito Archonte: Septennis autem ab eo relictus in hereditate locupleti, Tutorum fraude ac negligentiâ, direptis bonis vix habuit, unde praeceptoribus mercedem solveret. Verum multo studio ac labore in clarissimum Oratorem evasisset; praeceptoribus usus Isocrate, Platone et Isaeo, apud quem quadriennium haesit, Aet. An. 17. Tutores suos accusavit, quibus, ut 30. ei talenta redderent, condemnatis, ipse tamen nihil nactus est. Postea acerrimus exstitit libertatis Graeciae defensor, gravibus contionibus Philippum, ut publicae libertatis insidiatorem, identidem insectans. Praelio ad Chaeroneam aufugiens, se hoc fecisse ideo dixit, ut aliâ vice rursus pugnare posset. Prius Oratione de Cor. sibi a populo decretâ, suasu Ctesiphontis defunctus. Post eius mortem, quod ab Harpalo corrumpi se passus esset, patriâ pulsus, tandem revocatus est. Sed iam mortuo Alexandro, et Antipatro rebus Graeciae praeposiro, cum certam sibi necem imminentem videret, relictis Athenis, in Calauriam insulam, ubi (ut scribit Suid.) asylum erat, Neptuno sacrum, concessit. Quo cum venisset Archias mimus tragoedus, qui ab Antipatro missus erat, ut Demosthenem comprehenderet, primum ei persuadere conatus est, ut una secum ad Antipatrum se conferret, nihil molestiae ab eo perpessurus. Cuius fraude intellectâ, Demosthenes, Nihil est, inquit, Archia, quod coneris. Neque enim in scena mihi unquam placuisti mimus, neque nunc persuadebis legatus. Cum autem Archias seper vim eum detracturum minaretur, Tandem, inquit, Macedonica oracula aperuisti, nam prius, tamquam histrio simulabas. Verum age, parumper exspecta, dum pauca domesticis scribo; Haec locutus, sumptis codicillis tamquam scripturus calamum ori admovit, haustoqueve, quod eum in usum servâbat, veneno, necem sibi conscivit. d. 16. Pyanepsionis, seu 10. Novembr. Olymp. 114. U. C. 432. Plutarch. in vita eius. c. 65. Orationes ab eo scriptas refert, quas Photius maxima ex parte se legisse fatetur, Cod. 265. Bibl. Vide etiam Plutarch. de 10. Orator. c. 8. Hic cum ab aetatis initio esset balbus, neque literam R. pronuntiare posset, quibusdam calculis in os coniectis prope maris litus declamans, naturae vitium emendavit, ut postea eloquentissimus evaserit: Praeterea ad ingens speculum perorare solitus est, ut eo accuratius gestuum decorum tenere disceret. Plurimus passim Tullius est in laudando Demosthene. Tamen, usque adeo (inquit in Oratore) difficiles et morosi simus, ut nobis non satisfaciat ipse Demosthenes: qui quamquam unus eminet inter omnes in omni genere dicendi, tamen non semper implet aures meas. Orare coepit Annos natus 17. Iuven. l. 4. Sat. 10. v. 118.

Eloquio, sed uterque perit Orator; utrumque

Largus, et exundans leto dedit ingenii fons.

Et postea de Demosthene. ead. Sat. v. 126. et seqq.

------------ Saevus et illum

Exitus eriput, quem mirabantur Athenae

Torrentem, et pleni moderantem frena theatri.

Diis ille adversis genitus, fatoqueve sinistro,

Quem pater ardentis massae fuligine lippus

Acarbone et forcipibus gladiosqueve parante

Incude, et luteo Vulcano, ad Rhetora misit.

Nic. Lloydius. Athenienses statuam ei aeream posuêrunt, cum inscriptione hâc,

Ε῎ιπερ ἴσην γνώμῃ ῥώμην Δημόςθενες εἶχες,

Ο῎ν ποτ᾿ ἂν Ε῾λλήνων ἦρξεν Α῎ρης Μακέδων.

Quod sic reddi potest:

Si tibi par menti robur, vir magne, fuisset,

Graecia non Macetae succubuisset hero.

II.

DEMOSTHENES

dux Atheniensium in bello Peloponnesiaco. Muniit Pylum, Patriae insigni operâ praestitâ. Dein ingressus Siciliam, post Epidauriorum vastatos agros; successit Alcibiadi, domum revocato, ob Hermas in tota urbe deiectos. Sed Syracusis, a Nicia collega, frustra obsessis, copiis insuper amissis, ab hostibus cum illo interemptus est. Thucyd. l. 4. 5. 6. 7. Plutarch. in Nicia. Diodor. l. 13.

III.

DEMOSTHENES

genere Thrax, Grammaticus, Iliada

Homeri, et Hesiodi Theogoniam in prosam Orationem convertit. Suid. Alius ab eo est Demosthenes Bithynus, qui rerum Bithyniacarum libros conscripsit, quorum 4. 9. 10. et 12. citat Steph. Κτίσεις quoque scripsit, h. e. urbium, et locorum origines, quarum idem Steph. meminit in Ο᾿λίζων. Vide Voss. de Hist. Gr. l. 3. p. 354.